Daar gaat ze

Ze zal 2 1/2 zijn geweest, toen ze op en avond haar jas pakte, haar rugzakje omdeed en de deur uit wilde gaan. ‘Wat ga je doen?’ Ze wilde naar school en ze ging naar school, maar daar was natuurlijk niemand. Gelukkig kon ze kort daarna naar de peuterspeelzaal.

Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leerproces. Mooi doel, zij doet het. Ze wil naar een andere school, heeft een afspraak gemaakt voor de open dag en doet nu kijkdagen. Half zeven staat ze naast haar bed, half acht zit ze in de bus.

Wat een heerlijk ondernemend kind is ze toch.

Vandaag verscheen deze herinnering van vijf jaar geleden op mijn Facebook-tijdlijn. 12 juni 2012, de dag dat mijn dochter voor haar eerste kijkdag vertrok naar democratische school De Ruimte. Vier jaar reisde ze vanuit Zaanstad naar Soest, aanvankelijk met openbaar vervoer, later met een carpool.

Wat is er veel gebeurd in die tijd . Haar kennismaking met democratisch onderwijs was ook mijn kennismaking met democratisch onderwijs. Een rollercoaster: wat werd ze snel zelfstandig, wat is sociocratie lastig, wat is het mooi hoe kinderen hier leren, waarom is er niet in elke regio zo’n school?

Deze vraag bleef bij mij hangen. Al is er maar één kind per school, dat beter tot zijn recht komt in het democratisch onderwijs, dan heeft zo’n school toch bestaansrecht?  Ik besloot de mogelijkheden te onderzoeken en zo ontstond mijn eigen leerweg binnen het democratisch onderwijs. En nu zijn we al bezig aan het tweede schooljaar van DSA, met bijna vijftig studenten.

Ook mijn dochter heeft besloten haar laatste leerjaar bij DSA in te vullen, voor ze de wijde wereld intrekt. Ik voel me rijk.