Days of our lives. Het voelt onwerkelijk, alsof ik in een soap ben beland. ‘De Monitor heeft gebeld. Ze hebben ontdekt dat jij Avatarmaster bent en ze willen weten wat jij daarmee binnen school doet’. Nogal een ontdekking: het is gewoon een van de activiteiten die ik doe en die op mijn website te vinden zijn. Wat is de nieuwswaarde?
‘Wat is de link tussen Avatar en Democratisch Onderwijs?’ Met die vraag word ik de volgende dag gebeld door het Noord Hollands Dagblad. Andere kranten hebben inmiddels hun conclusie al getrokken: infiltratie en hersenspoeling! NRC, AD, BBC van alle kanten krijgen we berichten toegestuurd. Wat is dit?
Ik houd van leren en met mensen werken. Dus ik leer en werk met mensen, van verschillende leeftijden, op verschillende manieren, elk binnen hun eigen kaders. Avatar is een van die manieren en zonder deze training zou ik zeker nooit het lef hebben gehad om mede-oprichter van een school te zijn.
Het voelt vreemd mijn uitspraken de volgende dag in de krant te zien, kwetsbaar. Het is maar gewoon mijn verhaal, hoe werkt dit door naar DSA, Avatar en andere democratische scholen? Gelukkig is er een studiedag. Als team stellen we een nieuwsbrief op, die naar ouders wordt gestuurd en op de website gedeeld. We wachten af of er reacties komen van ouders en studenten. Nu eerst de Paasdagen.
Terug op school is er vooral bijval en verbazing. ‘Deze wijze van berichtgeving verwachten we niet van gerenommeerde kranten’. Er is een verzoek om uitleg te geven in de ouderkring, vooral om als ouders een standpunt in te nemen:
‘Wij zijn blij met het feit dat alle stafleden naast hun activiteiten voor DSA werken aan persoonlijk bewustzijn en zien dit als een pré. Op welke wijze zij dit doen zien wij als een persoonlijke keuze. Hier gebeurt niets heimelijk, alles is open en bespreekbaar’.
Natuurlijk horen we hoe andere scholen met de situatie zijn omgegaan. Op De Ruimte zijn extra ouderkringen geweest. Twee studenten sturen een ingezonden brief . DOE schrijft een prachtige statement, een satirische reactie en dient een klacht in bij de Raad van Journalistiek. Op de landelijke dag voor democratische scholen komt het onderwerp nog even ter sprake. Komt er een gezamenlijke reactie? Nee, is het standpunt. Onze scholen zijn op zichzelf staande eenheden, die net zo verschillend zijn als de mensen die er deel vanuit maken.
Studenten van De Vrije Ruimte nemen een satirisch filmpje op. Bij DSA pakt de PR-kring het onderwerp op. ‘Wat leren we hiervan en hoe willen wij democratisch onderwijs in beeld brengen?’, is de vraag waarmee wij aan de gang gaan. Vanuit Avatar wordt een brief gestuurd naar NRC, later gevolg door een tweede en een reactie naar De Monitor.
Studenten zijn nieuwsgierig. Wat is Avatar nou eigenlijk? Het is deze week vaker onderwerp van gesprek dan de afgelopen drie jaar. Natuurlijk zijn de grappen niet van de lucht. Anderen komen hun indrukken delen. ‘Heb je Lubach gezien? Die was niet zo erg, ik vond ‘m wel grappig. Wel gek, hij neemt een aanname voor een feit aan en baseert daar al zijn grappen op’. De student haalt zijn schouders op. ‘Nou ja, dat is wat ‘ie doet’. Hij loopt door en pakt zijn eigen activiteiten weer op.
Deze golf van gebeurtenissen is weer achter de rug. Wat ga ik doen vandaag?
Afbeelding van internet